NICE GUYS WIN TWICE

Nice Guys Win Twice is een reis door de vele aspecten van het alledaagse ‘unheimliche’. De performers schuifelen door alledaagse gebaren als een vorm van gechoreografeerde zelfzorg en maken van de taal van politieke drama’s sputterende stapels abstracte glitch.

Dit stuk gaat over het verschil tussen bouwen en fabriceren. Het rijk van de werkelijkheid versus het rijk van het virtuele. Het verschil tussen herinnering en nostalgie. Een interpolatie tussen de ruimte thuis en de ruimte op het scherm. De transformatie van het hele theater van een podium, naar een scherm, naar een kleine huiselijke habitat voor een vis. Kan het digitale worden opgeslokt door het fysieke?