De inspiratie voor dit programma voor ensemble, video en electronics werd getriggerd door een essay van de Duitse filosoof Peter Sloterdijk. Hij werkte het verband uit tussen de begrippen ‘antropoceen’ en ‘apocalyps’.
Eén van de belangrijkste kenmerken van de moderne tijd is de inmenging van de mens in de ontwikkelingsgeschiedenis van de natuur. Met de Industriële Revoluties kwam deze tendens op kruissnelheid en leidde dit tot de huidige verontrustende vervuiling van de aarde. Maar de apocalyptische kant van de modernisering was al aanwezig vanaf het begin in de Late Middeleeuwen: in verschillende zichzelf in werking stellende, “zichzelf versterkende cirkelvormige processen”, die onderling met elkaar verbonden zijn.
Het weefgetouw en de productie van wandtapijten is de metafoor bij uitstek voor een ontluikende luxe-industrie en modernisering tijdens de renaissance en de Vroegmoderne Tijd. Op een gelijkaardige manier vormt de renaissancepolyfonie het uitgangspunt voor hedendaagse composities van Daan Janssens en performer Catalina Vicens. In deze specifieke dramaturgische context is het veelzeggend dat de apocalyptische tekst van de Klaagliederen van Jeremia pas vanaf de renaissance een populair en veelvuldig gebruikt libretto werd voor muzikale composities.