BLACK MIRROR

Black Mirror is een concertinstallatie in en rond een verlaten gebouw gelegen in de periferie van een grote stad. Het publiek arriveert met een bus en wordt uitgerust met draadloze koptelefoons, een cape en een kattenmasker. Vanaf dit moment lijken publiek en performers allemaal op elkaar. Het publiek wordt via koptelefooninstructies door de ruimtes geleid en gaat de interactie aan met elkaar en de performers. De concertlocatie wordt in verschillende audiovisuele situaties geplaatst – een droomachtige scène ondersteund door surround geluid, geautomatiseerd bewegend licht, performance en videoprojectie.

Het doel is een meeslepende setting te creëren waarin het publiek zowel op zichzelf wordt teruggeworpen als wordt geconfronteerd met een anonieme groepsidentiteit. Zowel de groepssituatie als de specifieke desolate locatie vormen het decor voor de emotionele, subjectieve plot van het stuk. Het is ontworpen als een terugkeer naar een vergeten plek die staat voor vermeden, pijnlijke en donkere herinneringen. Het is alsof je terugkeert naar een grafsteen – de confrontatie met je verleden en je kwetsbaarheid. De setting laat allerlei gruwelijke beelden en enge decors toe – maar wordt slechts gebruikt als een metafoor voor wat een eerlijke emotionele confrontatie met het verleden, vergankelijkheid en verdriet zou moeten zijn.

Black Mirror werd oorspronkelijk voor een locatie in Luxemburg geconcipieerd. Voor de heruitvoering van het werk wordt, in overleg met Opera Ballet Vlaanderen, een aparte locatie gezocht, en zal het werk aan die specifieke omstandigheden worden aangepast.